Wat zou het mooi zijn, als we dit met z’n allen kunnen bereiken. Meer observeren, meer loslaten en kijken naar de behoeften van het kind en daar gewoon de tijd voor hebben.
Alle materialen die op dat moment beschikbaar zijn, mooi uitstallen in een open kast, zodat de kinderen zien wat er beschikbaar is en er mee aan de slag kunnen gaan. Eventueel al uit elkaar gehaald, zodat de kinderen het willen (af)maken en er mee aan de slag willen gaan. Alle mooie kleuren die de aandacht trekken.
Als het kind dan met het materiaal aan de slag is gegaan, kijken naar wat het kind al kan en dan ondertussen nadenken wat de volgende stap kan zijn voor het kind, waar het zelf om vraagt. Het kind dat jou enthousiast kan vertellen met gebaren of woorden wat het doet en zo de taal verrijken.
Het kind dat al spelende zelf problemen op kan en op moet lossen om verder te komen. Het lukt mij niet, dus wat moet ik doen, zodat het wel lukt. Van elkaars problemen en spel leren en elkaar helpen en stimuleren.
De hoeken mooi inrichten en hier het spel verrijken om mooie spelmomenten te creëren. Je hebt bijv. een winkeltje ingericht en hier wordt al fanatiek gespeeld. Dit kun je mooi verrijken door boodschappenlijstjes te maken, de verschillende afdelingen van de winkel te scheiden, gerechten koken en nadenken over ingrediënten, de kassa introduceren en bijv. werken met winkelmandjes. Zo zijn er allerlei mogelijkheden waarop je het spel kunt verrijken en de kinderen te laten kiezen om met deze verrijking aan de slag te gaan.
Zoals ik in mijn vorige blog al aangaf, als de luikjes open staan, ontwikkelt het kind en met de luikjes dicht, gebeurt er niks. Dus haal het uit het kind en stop het er niet ongevraagd in. Het lichaam is nog zo in ontwikkeling, dat het de ruimte moet krijgen om alles binnen het lichaam te integreren. Pas dan kan het kind en is het kind toe aan leren vanaf groep 3. De kinderen met een voorsprong zullen, bij een veilig klimaat, waarin iedereen gezien wordt, zich wel melden met hun leerhonger.
Tja, als dit allemaal eens zou kunnen en we minder druk leggen op de kinderen, wat een mooie kinderen zullen we dan zien vol zelfvertrouwen over wat ze allemaal wel niet ontdekt hebben en wat ze allemaal wel niet kunnen. Kinderen die mogen laten zien waar ze goed in zijn en wat ook gezien wordt. Dat is toch wat we willen? Zullen we de kinderen gewoon laten spelen?!
